Home Planet News Online

The Literary Review

Page 38

← Swipe left ↓ Swipe down

Home
Table of Contents
Contact
Editorial
Matthew Paris Susan Sherman
About Us
Submissions

Een papagaai van honderd jaar

Een papagaai van honderd jaar
Die van z'n leven niets gezegd had
Begon te spreken, en ziedaar!
Het Woord waarop de Mens gewacht had.

"De Wijsheid die ons redden zal
Van oorlog, honger, pijn en nood,"
zei hij, "die 'k nu onthullen zal—
Te laat! Mijn hart!" Het beest viel dood.

A parrot of one hundred years

            A parrot of one hundred years
            That had never said a word,
            Began to speak and behold!
The Word for which Man had been waiting.

            "The Wisdom that will save us
        From war, hunger, misery and pain,"
     It said, "And which I shall now reveal—
"Too late! My heart!" The bird dropped dead.

  Hendrik Van Oordt __

Ik had een goudvis in een kom

Ik had een goudvis in een kom
Die steeds alleen maar rondjes zwom
Van links naar rechts en andersom.

                         Soms ging hij op, soms ging hij neer,
                         Soms trok hij baantjes heen en weer,
                         Soms deed hij sprintjes als een speer,

En als hij in de stemming was
Dan blies hij bellen tegen 't glas
En sprong hij uit zijn waterplas.

Zo ging zijn leventje voorbij
Zonder dat hij ooit iets zei,
Gelukkig met een mierenei.

I had a goldfish in a bowl

I had a goldfish in a bowl
Which always swam in circles
From left to right and back again.

Sometimes it swam this way, sometimes that,
Sometimes it dawdled lazily,
Sometimes it shot forward like a spear,

And when in the mood,
it blew bubbles against the glass
And jumped up from its little lake.

Thus its little life went by.
It never said a word,
happy with an ant's egg.

Hendrik Van Oordt__

Je weet wel- spandoek- 27 sept 2019

Ik fiets graag in de polder want

Ik fiets graag in de polder want
hoe vredig is het platteland!
De stier is nog niet uitgeblazen
of de koeien staan alweer te grazen.

I like to ride my bicycle in the polder because

I like to ride my bicycle in the polder
because
The countryside is so utterly peaceful!
Even before the bull has got its breath back
The cows are grazing again.

Hendrik Van Oordt__

_________________________

Kleine elegie

Ze vliegen voorbij als krijtende meeuwen,
bevreemd en verlaten—luister—hoor je de
wind?
Gedachten hebben geen ruimte of tijd
en de wind heeft geen geheugen.

Mijn gelijk is vervlogen waar ik toen stond.
Drie jaar zijn voorbij, verward van inhoud
van oud gevoel verkoeld.

De explosie van de liefde is uitgewerkt.
Alleen de indruk van een stem draag ik mee —
en even weet ik weer hoe het was

en ik vang de wind op mijn borst
en vergeet dat ik alleen ben en dans
een onzichtbare dans met een ongrijpbare
partner.

Little elegy

They fly past like crying seagulls,
bewildered and lost—listen—can you hear
the wind?
Thoughts have no space or time
and the wind has no memory.

My rightness fades right where I am standing.
Three years have gone, confused and by old feelings cooled.
The explosion of love has lost its power.
I only carry the impression of a voice —
and briefly I know once again how it used to be
and I catch the wind on my chest
and forget I am alone and dance
an invisible dance with an intangible partner.

Hendrik Van Oordt__

Boven de branding

Boven de branding,
Nog witter dan sneeuw,
Alleen op de wereld,
Krijt Jan Maat de Meeuw:

'O waar is de liefde?
Waar vind ik een thuis?
Alléén moet ik vliegen,
Naar 't ver Zuiderkruis.'

Maar eerst moet ik huiswaarts
Want ik heb geen vree
Zonder de kliekjes
Van 't oud strandcafé.'

High above the surf,

High above the surf,
Whiter than snow,
Alone in this world,
John Seagull cries out:

"Oh, where is love?
Where a home?
Alone is my flight
To the far Southern Cross.

But first let me go home
Because I feel no peace
Without eating some leftovers
From the old beach café."

Hendrik Van Oordt__